1. Jak skutecznie leczyć odleżyny?
2. Jaką bieliznę wybrać dla obłożnie chorego?
3. Jakie opatrunki są odpowiednie w terapii odleżyn?
4. Jak stosować profilaktykę odleżyn?
5. Jak dbać o skórę wokół odleżyn?
6. Jak stosować specjalne plastry w terapii odleżyn?
7. Jakie są przyczyny powstawania odleżyn?
8. Jak pielęgnować chorego z odleżynami?
9. Jak myć obłożnie chorego?
10. Jakie sprzęty są potrzebne przy opiece nad obłożnie chorym?
11. Jak opiekować się nad obłożnie chorym w domu?
12. Jak postępować przy zaparciach u obłożnie chorego?
13. Jak utrzymać higienę osób obłożnie chorych?
Jak stosować specjalne plastry w terapii odleżyn?
Odleżyny są niezwykle kłopotliwą dolegliwością, która charakteryzuje się powstaniem bolesnej rany na skutek czynników zewnętrznych (ucisk bądź uraz) lub wewnętrznych (choroby układowe, ograniczenia ruchomości). Najczęściej powstają w miejscach, w których kości zlokalizowane są w pobliżu powierzchni skóry. Odleżyny cechują się dużymi trudnościami w leczeniu oraz długotrwałym gojeniem, dlatego też tak istotne jest stosowanie odpowiednich opatrunków i plastrów.*
Wielokrotnie opatrunek, który jest najczęściej stosowany w leczeniu odleżyn, czyli Granuflex określany jest mianem plastra, pomimo tego, że jest on specjalistycznym opatrunkiem, która nie tylko zakleja ranę, ale wpływa bardzo korzystnie na środowisko gojenia rany.
Również opatrunki samoprzylepne (np. Aquacel Foam przylepny) mylone są z plastrami, gdyż nie wymagają dodatkowego mocowania bandażem.Pomimo, ze sa samoprzylepne, ich zadanie jest znacznie bardziej złożone, bowiem reguluja wilgotność rany i sprzyjaja jej gojeniu. Posiadają tę przewagę, że ich krawędzie wykończono specjalnym silikonowym obramowaniem, które ściśle przylega do skóry wokół rany i zabezpiecza przed przemieszczaniem się produktu. Pozwala to także na skuteczną ochronę przed zanieczyszczeniami pochodzenia zewnętrznego oraz ewentualnym rozwojem infekcji. Dodatkową barierę stanowi wodoodporna powierzchnia zewnętrzna. są Opatrunki przylepne Czyli tzw. potocznie plastry, są zatem prostsze i wygodniejsze w użyciu aniżeli nieprzylepne oraz zapewniają szybszą i sprawniejszą aplikację w miejscu rany. Należy jednak pamiętać o tym, aby odpowiednio dobrać rozmiar takiego opatrunku, gdyż silikonowe wykończenie nie może bezpośrednio przylegać do powierzchni odleżyny,a do skóry otaczającej ją.Opatrunki przylepne nazywane potocznie plastramido terapii odleżyn posiadają wiele właściwości, które wspomagają gojenie się ran:
• szkodliwa wydzielina z rany jest wchłaniana przez warstwę chłonną, co zabezpiecza przed wtórnym zakażeniem oraz ułatwia jego wymianę,
• regulują wilgoć rany, by mogła się szybko goić – co ważne, są bardzo chłonne i wytrzymałe i nie przeciekają nawet pod naciskiem, a ewentualny nadmiar wilgoci jest stopniowo odparowywany,
• są wykonane z trwałych i wytrzymałych materiałów, które są jednocześnie wysoce bezbolesne w czasie kontaktu ze skórą.
Przylepne opatrunki doskonale spełniają swoją funkcję w przypadku:
• ran zainfekowanych lub z wysokim ryzykiem wystąpienia infekcji,
• owrzodzeń różnego pochodzenia, w tym również cukrzycowego, żylnego, tętniczego,
• trudno gojących się ran chirurgicznych oraz pourazowych,
• oparzeń drugiego stopnia,
• ran cechujących się dużym krwawieniem, do czego dochodzi zwykle po chirurgicznym lub mechanicznym oczyszczeniu,
• ran powstałych w wyniku ziarniniaków, nowotworów i przerzutów skórnych, jako zabezpieczenie otoczenia przed nieprzyjemnym zapachem z rany.
Warto zwrócić także uwagę na produkty wzbogacone o srebro jonowe (jak np. Aquacel Ag Foam). Dzięki wyjątkowym właściwościom, odróżniają się od innych przylepnych opatrunków pianowych zwiększoną retencją płynów z rany oraz maksymalnie obniżonym przesiąkaniem. Ponadto, srebro jest uwalniane od momentu aplikacji, przez co wykazuje wysokie zdolności zwalczania drobnoustrojów i bakterii, w tym także tych antybiotykoopornych. Dzięki stopniowemu uwalnianiu jonów srebra, opatrunekdziała nawet przez 7 dni, a srebro uwalniane jest w zależności od ilości wysięku.
* J. Rosińczuk – Tonderys, I. Uchmanowicz, M. Arendarczyk, Profilaktyka i leczenie odleżyn, Wrocław 2005, s. 18.