All posts filed under: Blog

Fatalne skutki zaawansowanej miażdżycy kończyn

Początki miażdżycy zwykle przebiegają niepostrzeżenie – jest to szczególnie podstępna choroba. Chorzy łatwiej się męczą, skarżą na ból nóg, problemy z pamięcią lub koncentracją. Skutki arteriosklerozy bywają wyjątkowo niebezpieczne, zwłaszcza gdy zaniedba się schorzenie, zignoruje niepokojące objawy i nie podda leczeniu. Groźne oblicze miażdżycy Postępujące zmiany miażdżycowe, jeśli nie zostaną poddane terapii i wymkną się spod kontroli, mogą doprowadzić do fatalnego zakończenia. Chorym z zaawansowaną chorobą grozi zawał mięśnia sercowego i udar mózgu. Zmiany mogą dotyczyć także kończyn dolnych, prowadząc do choroby niedokrwiennej, powstania owrzodzenia, a nawet, choć to ostateczność, do amputacji kończyny dolnej. Praca wszystkich narządów organizmu zależy od życiodajnej krwi, która dzięki sieci naczyń krwionośnych, dopływa do tkanek, odżywia je i dotlenia. Zdrowe tętnice są gładkie i elastyczne, nieustannie kurczą się i rozkurczają, umożliwiając swobodne krążenie krwi. Jeśli we krwi krąży zbyt wiele cholesterolu, zwłaszcza lipoprotein o niskiej gęstości (LDL), ich cząsteczki odkładają się w ścianach tętnic, tworząc tzw. złogi cholesterolowe. Blaszka miażdżycowa prowadzi do zwężania i usztywniania naczyń – w rezultacie rozwija się miażdżyca. Zmiany najczęściej obejmują tętnice wieńcowe serca, arterie szyjne …

Przewlekła niewydolność żylna i owrzodzenie podudzi

Owrzodzenia podudzi najczęściej rozwijają się w rezultacie zaawansowanej i zwykle nieleczonej przewlekłej niewydolności żylnej. Choć zdarza się także, że mają podłoże tętnicze – przyczyniają się do nich np. zakrzepowo-zarostowe zapalenia tętnic lub przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych. Owrzodzeniom można jednak zapobiegać. Co sprzyja przewlekłej niewydolności żylnej? Przewlekła niewydolność żylna objawia się zastojem żylnym, który tworzy się na skutek tzw. wstecznego przepływu krwi w żyłach (refluksu), zwężenia żył albo ich niedrożności. Sprzyjają jej nadwaga i otyłość, ciąża oraz nieaktywny tryb życia, a zwłaszcza praca w pozycji siedzącej lub stojącej. Bardziej podatne na schorzenie są kobiety i osoby w podeszłym wieku. Czasem do choroby przyczyniają się nawykowe zaparcia, płaskostopie, przyjmowanie doustnej antykoncepcji, a nawet wysoki wzrost pacjenta. Zdaniem ekspertów wpływ na jej występowanie maja także skłonności dziedziczne. Jednak głównym i bezpośrednim czynnikiem, który wywołuje przewlekłą niewydolność żylną, jest nadciśnienie żylne, które wynika z refluksu krwi w żyłach, ich zwężeń bądź niedrożności (związanych np. z zakrzepicą). Refluks, jak już wspomniano, spowodowany jest najczęściej przez niedorozwój, niewydolność lub zniszczenie zastawek żylnych. Kiedy udać się do lekarza? Symptomy przewlekłej niewydolności żylnej …

Powikłania cukrzycy – stopa cukrzycowa

Jeśli zaniedba się cukrzycę – wykryje za późno lub nie podda jej leczeniu – choroba skończy się groźnymi powikłaniami. Jednym z nich jest tzw. zespół stopy cukrzycowej, w którym uszkodzeniu ulegają nerwy albo naczynia obwodowe w nodze, poniżej kostki. Czym jest zespół stopy cukrzycowej? Zespół stopy cukrzycowej (ZSC) dotyka od kilku do kilkunastu procent chorych na cukrzycę, zarówno cukrzycą typu 1, jak i 2. Na ogół stanowi następstwo choroby podstawowej, źle leczonej lub w ogóle niepoddanej terapii. Diabetycy powinni w sposób szczególny troszczyć się o swoje stopy, ponieważ nieleczona stopa cukrzycowa może skończyć się tragicznie – nieraz konieczna okazuje się amputacja. Kiedy pojawiają się choćby najłagodniejsze objawy choroby, nie wolno zwlekać z wizytą u specjalisty. Trzeba również przygotować się na długie, żmudne leczenie. W przebiegu zespołu stopy cukrzycowej dochodzi do niewystarczającego ukrwienia i zaburzeń unerwienia stóp. W konsekwencji ich wrażliwość na ból znacznie się obniża. W takich przypadkach łatwo przeoczyć skaleczenie bądź zranienie. Te natomiast, pozostawione same sobie, mogą przerodzić się w rany przewlekłe i owrzodzenia, które niezwykle trudno się goją. W ranie nieraz rozwija …

Pielęgnacja i profilaktyka stopy cukrzycowej

Zespół stopy cukrzycowej, czyli niezwykle niebezpieczne powikłanie cukrzycy, może skończyć się nawet amputacją kończyny. Dlatego tak istotna jest właściwa pielęgnacja stóp cukrzyka. O czym chorzy na cukrzycę muszą pamiętać, by ustrzec się rozwoju groźnego schorzenia? Dokładna, codzienna obserwacja stóp Zespół stopy cukrzycowej (ZSC) to niebezpieczne następstwo źle leczonej lub niepoddanej terapii cukrzycy, któremu można jednak zapobiegać. Każda osoba chora na cukrzycę powinna codziennie dokładnie oglądać skórę na obu stopach. Nie można przeoczyć choćby niewielkiego zranienia lub przesuszenia ciała w tym obszarze i – gdy się pojawią – trzeba natychmiast udać się do specjalisty. Podczas starannej obserwacji stóp należy zwracać uwagę na wszelkie pęknięcia skóry, zadrapania, a nawet stwardnienia i nagniotki. Nie wolno ignorować łagodnych objawów stanu zapalnego – drobnych obrzęków czy zaczerwienień. Trzeba szczególnie troszczyć się o higienę stóp – mają być czyste i, co równie ważne, suche. Diabetycy powinni nosić skarpety, rajstopy i pończochy z naturalnych włókien i, oczywiście, zmieniać te części garderoby codziennie. Nie mogą zapominać o odpowiednim obuwiu: właściwie dopasowanym, miękkim i wygodnym. Panie muszą całkowicie zrezygnować ze szpilek, które stanowią znaczne …

Pielęgnacja chorego z owrzodzeniem podudzi

Zaawansowanej niewydolności żył kończyn dolnych niejednokrotnie towarzyszą trudno gojące się rany podudzia, które najczęściej tworzą się w okolicach nieznacznie powyżej kostek. Wywołuje je nadciśnienie w żyłach nóg, które długo się utrzymuje i często wiąże się z zakrzepicą. W konsekwencji skóra i tkanka podskórna w tym obszarze ulegają degeneracji i pojawiają się owrzodzenia. Przewlekłe rany szybko się rozwijają i mogą zająć cały obwód łydki. Jak rozpoznać? Owrzodzenie podudzi może mieć nieregularne brzegi, skóra wokół ran zmienia się – ulega przebarwieniom, staje się cieńsza i podatniejsza na urazy. Na ogół towarzyszy im też średni lub intensywny wysięk oraz martwica tkanek. Często przyczynia się do nich przewlekła niewydolność żylna, w wyniku której utrzymuje się wysokie ciśnienie żylne, co prowadzi do rozwoju owrzodzeń goleni. Winę za zastój krwi w kończynach dolnych ponoszą niesprawne zastawki i inne czynniki wpływające na pracę stawów i mięśni kończyn dolnych. Ich praca powinna wspomagać przepływ krwi na powrót do serca, ale gdy ulegną uszkodzeniu, działają nieprawidłowo. Lepiej zapobiegać niż leczyć Owrzodzenie podudzi leczy się zachowawczo, farmakologicznie i, w najbardziej zaawansowanych stanach, inwazyjnie. Terapia zachowawcza …

Metody leczenia stopy cukrzycowej

Leczenie stopy cukrzycowej to bardzo długi i skomplikowany proces. Dlatego chorzy na cukrzycę powinni bezwzględnie przestrzegać zasad profilaktyki, leczyć cukrzycę i szczególnie troszczyć się o stopy – według zaleceń lekarza prowadzącego. Jeśli mimo wszystko objawy zespołu stopy cukrzycowej się pojawią, trzeba uzbroić się w cierpliwość i skrupulatnie wypełniać polecenia specjalisty. Jak współcześnie leczy się stopę cukrzycową? W leczeniu stopy cukrzycowej stosuje się opatrunki, które pochłaniają nadmiar wydzieliny z rany i zapewniają wilgotne środowisko gojenia. Takie cechy mają m.in. opatrunki hydrowłókniste (np. Aquacel Extra), które w zetknięciu z wydzieliną z rany zamieniają się w żel, zatrzymując wydzielinę w swojej strukturze. Pomaga to w minimalizowaniu bólu przy zmianie opatrunku. W końcowych etapach gojenia rany, w celu ochrony nowych tkanek (ziarniny) lub delikatnego naskórka, stosuje się opatrunki hydrokoloidowe (np. Granuflex). W terapii ran płytkich, w których jest dużo wydzieliny, stosuje się opatrunki złożone – piankowe, których dodatkowa, miękka warstwa pianki pochłania nadmiar płynów, ale również stanowi dodatkową warstwę chroniącą ranę przed naciskiem. Na każdym etapie procesu gojenia rany można wykorzystywać opatrunki z zawartością srebra, których działanie opiera się …

Jak dbać o stopy – profilaktyka stopy cukrzycowej

Jak dbać o swoje stopy? W zapobieganiu powstawania suchej i popękanej skóry, związanej z powikłaniem cukrzycy, najważniejsza jest właściwa pielęgnacja. Stopy diabetyków wymagają szczególnej pielęgnacji. Należy codziennie oglądać swoje stopy, zwłaszcza między palcami i na podeszwie. Pomocne może być lusterko lub druga osoba. Stopy powinny być zawsze czyste, należy je myć w letniej wodzie (optymalna temperatura 37ºC). Delikatnie i dokładnie osuszać miękkim ręcznikiem, szczególnie starannie przestrzenie międzypalcowe. Paznokcie należy skracać ,,na prosto” przy użyciu pilnika kosmetycznego. Nie są wskazane ostre narzędzia: nożyczki, obcinaczki. Jeśli masz problemy ze wzrokiem, najlepiej poprosić o pomoc drugą osobę lub skorzystać z gabinetu podologicznego. Wrastający paznokieć spowodowany niewłaściwym obcinaniem lub urazem należy skorygować u podologa. Nagniotki i odciski powinny być usuwane tylko przez specjalistę pielęgnacji stóp. Modzele (nadmierne rogowacenie powstające w miejscach dużego obciążenia na stopie) można ścierać tylko tarką kosmetyczną drobnoziarnistą na sucho. Czynność należy wykonać przed myciem nóg, przynajmniej 2 x w tygodniu. Do ścierania modzeli nie wolno używać pumeksu – może być przyczyną mikrourazu, jest siedliskiem bakterii (zawiera pozostałości startego naskórka). Skórę można smarować kremami specjalistycznymi i …

Jak utrzymać w dobrej kondycji unieruchomionego chorego?

Długotrwałe unieruchomienie i konieczność leżenia w łóżku negatywnie wpływają na kondycję chorego. Zanikają mięśnie, pojawiają się odleżyny, organizm jest osłabiony i łatwo ulega różnym infekcjom. Zwiększa się ryzyko zachorowania na zapalenie płuc, zatorowość płucną, często nasila się osteoporoza. Jak dbać o chorego w domu, by w tych warunkach zachował jak najlepszą, możliwą formę i sprawność? Jeśli istnieje możliwość poprawy sprawności i ruchliwości pacjenta, a równocześnie nie ma przeciwwskazań, to należy rozpocząć działania rehabilitacyjne najszybciej jak to możliwe. Stosuje się kilka rodzajów pobudzania do aktywności i zmniejszania ryzyka wystąpienia odleżyn. Są to m.in.: cały zakres ćwiczeń aktywnych i biernych, pionizowanie, uruchamianie, fizykoterapia, trening fizyczny, ćwiczenia z obciążeniem, itp. Programy powinny być zindywidualizowane dla każdego pacjenta, przy czym dla większości osób właściwym celem programu rehabilitacyjnego jest utrzymywanie aktualnego poziomu sprawności oraz zakresu ruchów. Ćwiczenia i wietrzenie pomieszczeń Po myciu chorego, jego ciało można oklepywać dłonią zwiniętą w „łódeczkę”, co poprawia ukrwienie skóry[1]. Aktywność ruchowa pozwala uniknąć przykurczy mięśniowych i stawowych. Gimnastyka bierna, którą stosują fizjoterapeuci, przeciwdziała m.in. powstawaniu skrzeplin w kończynach dolnych, przykurczom i pomaga zachować odpowiednią …

Jak uniknąć odleżyn? Najważniejsze zasady profilaktyki. Zasada 3 – dbaj o prawidłowe odżywianie.

Trzeba pamiętać, że powstawaniu odleżyn sprzyja niewłaściwa masa ciała – wychudzenie, ogólne wyniszczenie (brak wystarczającej ilości tkanki tłuszczowej powoduje wzrost nacisku powierzchniowego na skórę) lub znaczna nadwaga, otyłość (zwiększa nacisk w tych miejscach, gdzie kość blisko sąsiaduje ze skórą), niedobory witamin (B12, C), niedobór białka, zaburzenia gospodarki elektrolitowej (sód, potas), makro- i mikroelementów (Fe, Zn), konieczność nieustannego żywienia pozajelitowego lub przez zgłębnik. Prawidłowe żywienie człowieka polega na systematycznym dostarczaniu organizmowi potrzebnych składników odżywczych w postaci odpowiednio zaplanowanych i prawidłowo przyrządzonych posiłków. Białko to podstawowy materiał budulcowy. Zapotrzebowanie na białko człowieka dorosłego (ważącego ok. 70 kg)wynosi przeciętnie około 70g dziennie. Odpowiednia podaż białka, witamin i soli mineralnych, kalorii i płynów zapobiegnie wystąpieniu ujemnego bilansu azotowego, osłabieniu oraz odwodnieniu. Cynk jest niezbędny do syntezy białek i procesów naprawczych, ale należy go podawać jedynie osobom z potwierdzonym niedoborem, podobnie jak żelazo. Witamina C jest niezbędna do syntezy kolagenu i należy ją podawać w ilościach przekraczających podstawowe zapotrzebowanie. Witamina C, podana w łącznej ilości 1g. na dobę przyspiesza gojenie. Chorzy z odleżynami powinni otrzymywać wszystkie witaminy (witaminę A- chroniącą …

Jak uniknąć odleżyn? Najważniejsze zasady profilaktyki. Zasada 2 – Kontrola stanu skóry i higiena.

W rozwoju odleżyn niezwykle ważną rolę odgrywa stan skóry. Stanowi ona najlepszą naturalną barierę ochronną przed drobnoustrojami, zapobiega również rozwojowi bakterii. Aby zapobiec powstaniu odleżyn, kontroluj skórę pacjenta przynajmniej raz dziennie, ze szczególnym zwróceniem uwagi na uwypuklenia kostne (głównie okolica krzyżowa, kończyny – łokcie, pięty). Jeśli masz ograniczoną widoczność to używaj lusterka lub pomocy drugiej osoby. Optymalnie jest gdy odbywa się to w czasie wykonywania zabiegów higienicznych oraz przy zmianie ułożenia chorego. Zwracaj uwagę na: zabarwienie, zranienia, zadrapania, otarcia, temperaturę, wilgotność, napięcie i obrzęki, zawartość podściółki tłuszczowej, blizny i odparzenia (okolica pachwin, pach, u kobiet również okolica pod piersiami). unikaj skaleczeń i uderzeń Higiena to podstawa! Toaleta całego ciała jest nieodzownym elementem zapobiegania odleżynom. Dla uzyskania najlepszych wyników, skóra powinna być oczyszczana przynajmniej raz dziennie lub zaraz po zabrudzeniu. Podczas oczyszczania należy zadbać o minimalizowanie siły i tarcia, któremu poddawana jest skóra. Jeśli nietrzymanie moczu lub kału powoduje dodatkowe zanieczyszczenia, skóra powinna być oczyszczana tak szybko, jak to możliwe, by ograniczyć podrażnienia chemiczne. Narażenie skóry na wilgoć w związku z nietrzymaniem moczu i stolca można …